തിങ്കളാഴ്‌ച, ജനുവരി 11, 2010

നിന്നെയും കാത്ത്



ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു.. നിന്നെ അല്ല നിന്റെ കണ്ണുകളെ അല്ല നിന്റെ ഇമവെട്ടാത്ത കണ്‍പീലികളെ അല്ല നിന്റെ നോട്ടത്തെ അല്ല നിന്റെ സ്പര്‍ശനത്തെ അല്ല നിന്റെ ചുംബനത്തെ അല്ല നിന്റെ യൌവ്വനത്തെ അല്ല നിന്റെ ആത്മാവിനെ അതൊന്നുമല്ല എനിക്കുനിന്റെ ഹൃദയത്തെ മാറോടുചേര്‍ക്കണം.
നിന്റെ മനസ്സിന്റെ ഹരിത സാന്ദ്രതയില്‍ നിന്ന് എനിക്കൊരു പൂമരം തരിക എന്റെ കരിയുന്ന സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് പ്രത്യാശയുടെ ഹരിതം പകര്‍ന്ന് നിന്റെ ഒര്‍മ്മകള്‍ക്ക് ചാമരം വീശുവാന്‍...!
ജീവിതത്തിന്‍റെ അര്‍ഥം തേടിയുള്ള യാത്രയില്‍
എവിടെയോ വെച്ച് എപ്പോഴോ എന്‍റെ യാത്രക്ക് കൂട്ടായി നീയും എത്തി.
പുരാതന കാലത്തിലെ വഴിപടം നോക്കി നീ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോള്‍
ഒരു നിലാവെളിച്ചം പോലെ കുളിരായി ഒരിളം പട്ടുപോലെ
പരിഭവങ്ങളോ ലാഭനഷ്ട കണക്കു പറച്ചിലോ ഇല്ലാതെ
കൈ എത്താ ദൂരത്തോ കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോ ആയാല്‍ പോലും
ആ കൈ പിടിച്ചു കൂട്ടിനായി നിന്‍റെ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് ഞാനുമുണ്ടാകും.

ചയ്യുസ്

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല: